Ασφαλιστικό και αδιοριστία, μια πικρή ιστορία

Εν όψει της σημερινής κινητοποίησης αναδημοσιεύουμε παλιότερο κείμενο του συλλόγου:

Τους τελευταίους μήνες, ένα νέο πακέτο μέτρων ήρθε σαν πρόταση από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, σαν επιστέγασμα της αντιλαϊκής πολιτικής της, το ασφαλιστικό πολυνομοσχέδιο, το οποίο αφορά στο αδιαμφισβήτητο δικαίωμα όλων των εργαζομένων στην κοινωνική ασφάλιση. Παρα το γεγονός ότι  με επικοινωνιακά τρικ και επικλήσεις στο συναίσθημα των απελπισμένων ακροατών της, προσπαθεί να πείσει ότι πρόκειται για βελτίωση του υπαρχοντος ασφαλιστικού συστήματος, που θα το εξυγειάνει και θα πλήξει τους προνομιούχους, πρόκειται για ότι πιο σκληρό πρόκειται να περαστεί τα τελευταία χρόνια  μνημονίων στην Ελλάδα.

Πρόκειται για μια ακόμα νεοφιλελεύθερη τομή στο δημόσιο τομέα, καθώς μειώνονται οι συντάξεις, καταργούνται επιδόματα, τα οποία είναι σωτήρια για τα περισσότερα νοικοκυριά σήμερα, διαλύονται τα δημόσια ταμεία, τα οποία γεμάτα από τις εισφορές των εργαζομένων θα συγχωνευθούν, χωρίς να γνωρίζει κανείς το μέλλον τους. Ταυτόχρονα, στον κλάδο των αυτοαπασχολούμενων αυξάνονται δραματικά οι εισφορές, με αποτέλεσμα να γίνονται δυσβάσταχτες για τους ίδιους και να μη μπορούν να ανταπεξέλθουν. Μέσα σε αυτή την «κρίση» που δημιουργούν, έρχονται ως «από μηχανής θεοί», οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, για να γλιτώσουν τους χαμηλόμισθους από τα βάρη των υψηλών δημόσιων εισφορών και να τους εντάξουν σε πρόγραμματα ασφάλισης που να μπορεί να σηκώνει η τσέπη τους, που φυσικά δεν περιλαμβάνουν ούτε το ¼, αυτών που πρόσφερε μέχρι τώρα η δημόσια ασφάλιση. Στην ουσία, το δεδομένο δικαίωμα στην δημόσια και δωρεάν ασφάλιση για όλους αναιξερέτως, μετατρέπεται σε ατομική υποχρέωση, καθώς με τη διάλυση του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος, ο καθένας ατομικά θα πρέπει να «επιλέξει» ποια ιδιωτική ασφαλιστική του ταιριάζει περισσότερο.
Παράλληλα με τις μειώσεις των συντάξεων, έρχεται η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, στα 67 χρόνια ή με συμπλήρωση 40 συνεχών χρόνων εργασίας. Πρακτικά, στον κλάδο μας, αυτό σημαίνει ότι οι εν ενεργεία εκπαιδευτικοί, θα δουλεύουν μέχρι τα βαθιά γεράματα και οι νέοι/ες, εν δυνάμει εκπαιδευτικοί, θα περιμένουμε μέχρι να φτάσουμε κι εμείς στην …«παραγωγική» ηλικία των 50 ετών, όπως μάλλον προσπαθεί να μας πείσει η κυβέρνσηη, προκειμένου να μπούμε στα σχολεία και να ασκήσουμε το επαγγελμα μας, μέχρι τα 97, που θα συμπληρώσουμε τα πολυπόθητα 40 χρόνια.

Είναι φανερό ότι το νέο ασφαλιστικό έρχεται να πλήξει όλους έμας τους νέους/νέες, άνεργους και επισφαλώς εργαζομένους στην εκπαίδευση, τους αναπληρωτές, τους ωρομίσθιους, οι οποίοι πασχίζουμε να συμπληρώνουμε ώρες από εδώ και από εκεί, προκειμένου να κερδίσουμε ένα παραπάνω ένσημο, ενώ το μέλλον διαγράφεται με απόλυτη αβεβαιότητα και η σύνταξη ακούγεται σαν κάποιο άπιαστο όνειρο. Όμως δε χρειάζεται να κοιτάξει κανείς και τόσο μακριά για να δει το πόσο αδιέξοδη είναι αυτή η κατάσταση που μας επιβάλλουν, αλλά στις ίδιες τις σχολικές τάξεις όπου παππούδες και γιαγιάδες, κουβαλώντας την κούραση μιας ζωής, διδάσκουν σε νήπια, παιδιά και εφήβους, που προφανώς, ένα τόσο τεράστιο ηλικιακό χάσμα δυσκολεύει την επικοινωνία και τη μαθησιακή διαδικασία, την ίδια στιγμή που οι νεότεροι εκπαιδευτικοί, σκοτώνουν την επιθυμία και το μεράκι για τη δημιουργική δουλειά στο σχολείο, στην ανεργία, τη μιζέρια και την καταπίεση σε άσχετες δουλειές.

Συμπερασματικά, το νέο ασφαλιστικό, έρχεται να προεκτείνει το διάστημα αδιοριστίας και αβεβαιότητας για τους νέους εκπαιδευτικούς και τον χρόνο δουλειάς για τους εν ενεργεία και εν δυνάμει συνταξιούχους εκπαιδευτικούς, υποβαθμίζοντας αφενός τις συνθήκες ζωής τους και συνακόλουθα, το εκπαιδευτικό έργο και τη δημόσια εκπαίδευση εν συνόλω.  Επομένως αποτελεί ζήτημα ολόκληρης της εκπαιδευτικής κοινότητας να αντιπαλέψει αυτό το νομοσχέδιο και να μην επιτρέψει την εφαρμογή του. Δεν θα πρέπει να διαπραγματευθούμε για ελαφρύνσεις στη βάση του απαράδεκτου “νέου ασφαλιστικού”, αλλά θα παλέψουμε για την απόσυρσή του. Δεν θα αποδεχθούμε μισθούς και συντάξεις πείνας μπροστά στην τρομοκρατία για την απουσία οποιουδήποτε μισθού ή σύνταξης. Δεν θα σκύψουμε το κεφάλι, γιατί αν το κάνουμε δεν πρόκειται να το ξανασηκώσουμε “όταν έρθει η ανάπτυξη, αλλά θα ανατρέψουμε τώρα παλιά και νέα μνημόνια!

Σε αυτό τον αγώνα δεν είμαστε μόνοι: πλάι μας μπορούν να βρεθούν όχι μόνο οι διορισμένοι εκπαιδευτικοί και τα σωματεία τους, αλλά και οι εργαζόμενοι των κλάδων που ήδη βγαίνουν στο δρόμο, σειρά αγωνιζόμενων σωματείων, πρωτοβουλιών και συλλογικοτήτων γειτονιάς, αλλά και το σύνολο του λαού, που άλλωστε πλήττεται βάναυσα από το ασφαλιστικό και την πολιτική των μνημονίων. Μόνο αν σπάσουμε τους διαχωρισμούς μεταξύ μας, αν παλέψουμε από κοινού, αν δούμε τι μας ενώνει ανεξαρτήτως ηλικίας, ειδικότητας, προϋπηρεσίας και κλάδου!

Υπάρχει άλλος δρόμος! Ένας δρόμος αγώνα απέναντι σε όσους τσακίζουν το παρόν και καταστρέφουν το μέλλον μας: την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που βαφτίζει “ελπίδα” τα μνημόνια, τους συμπολιτευόμενους και “αντιπολιτευόμενους” υποστηρικτές των μνημονίων, τα δεσμά της Ευρωζώνης και των συνθηκών της Ε.Ε. Ένας δρόμος ρήξης αλλά και αγώνα ο μόνος εφικτός για να υπάρξει μέλλον, για να μην γίνουμε άλλη μία “χαμένη γενιά”.

Δε θα μείνουμε αμέτοχοι/ες!
Να γίνουμε η γενιά της ρήξης! Όχι της φτώχειας και της υποταγής!ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ!  
Όλοι/ες σήμερα Τρίτη 26/4 στις 7:00 στην Καμάρα!